สวัสดีจ้า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 แล้วเนอะ ที่เราลงไว้ในพันทิพ ... ไม่เกริ่นอะไรมากมายขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ครอบครัวเรามีอาชีพหลักคือ ต่อเติมบ้าน รับเหมาปูกระเบื้อง งานปูนงานไม้ทั่วไปประมาณนี้ เราก็ได้ไปกับพ่อแม่ในหลายๆจังหวัด เปลี่ยนไซต์งานไปเรื่อย ตอนนั้นช่วงปิดเทอมพอดี เราก็ได้ไปอยู่กับพ่อแม่ แถวนั้นส่วนมากจะมีแต่หอพักนักศึกษาเยอะมาก พ่อกับแม่เราก็ได้มาปูกระเบื้อง ที่หอพักนี้ อยู่ตรงข้ามกับสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง แต่ก็ห่างกันพอสมควร.
หอพักนี้ยังสร้างไม่เสร็จดีประมาณ 50-50 เพราะงานฉาบภายใน งานฝ้าก็ยังไม่เรียบร้อย หอพักแห่งนี้ติดคลอง มีประมาณ 5 หรือ 4 ชั้น เราไม่แน่ใจ (เพราะนานมากแล้ว) วันแรกที่ย้ายของกันเข้ามาเราก็ จัดแจงเก็บของเข้าที่กันเรียบร้อย คือก็เดินสำรวจพื้นที่ตามปกติ ไม่ได้คิดอะไร ... แต่คือน่ากลัวอย่างนึง คือเราต้องพักในตัวหอพักแห่งนี้ เพราะพื้นที่แถวนี้แออัดมาก ไม่มีพื้นที่พอ ที่จะสร้างแคมป์คนงาน เราก็กลัวนะ แต่ไม่ได้นึกถึงผีหรือวิญญาณเลยตอนนั้น กลัวคนมากกว่า เรากับพ่อแม่นอนชั้น 1 ห้องสุดท้ายติดคลอง อาเรานอนห้องติดกันกับเรา แล้วก็มีหลานพ่อนอนชั้น 3 คนเดียว เรื่องของเรื่องห้องนอนไม่มีประตูด้วย เพราะประตูนี่คือเค้าจะติดแทบขั้นตอนสุดท้ายเลย ถ้าตึกเสร็จ คือพวกเรามาถึงหอก็ช่วงบ่ายก็เพลียๆกันแล้ว คือก็นอนกันแบบนั้น พ่อเลยบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยทำประตูล่ะกัน ไอ้เราก็นอนๆแบบระแวงอ่ะ กลัวด้วยแปลกที่ด้วย
พอประมาณ 6 โมงเช้า ... แต่ท้องฟ้าก็ยังสลัวๆอยู่ ไม่สว่างมาก เรากับพ่อแม่ตื่นกันตั้งแต่ ตี 5 กว่าแล้ว ก็เราตื่นล้างจานปกติ แม่ก็ทำกับข้าว พ่อก็นั่งดูข่าวดูทีวีเรื่อยเปื่อย ก็ต้องตกใจเสียงของ "L" หลานชายพ่อ มันวิ่งมาถามว่ามีใครขึ้นไปที่ห้องมันมั้ย เป็นผู้หญิงผมยาวๆ ไม่สูงมาก พยายามจะเข้ามาในมุ้งมันแต่เข้ามาไม่ได้ มันก็เล่าแบบเสียงสั่นๆ เหมือนจะร้องไห้ TT "L" บอกหลักจากที่เจอแบบนั้นก็หลับไม่ลงทั้งคืน ... พอเช้าเลยมาถามพวกเรา แบบปลอบใจตัวเองไง สรุปไม่มีคนในตึกนั้น มีลักษณะแบบที่มันบอกเลย คือมันบอกว่าผู้หญิงคนนั้นผมยาวมากๆ เราก็บอกมันแบบติดตลกอ่ะ ตรูมั้ง แต่ ผมตรูสั้นแค่ติ่งหูเนี่ย มุงว่าใช่ตรูมั้ยล่ะ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ประมาณป.5-ป.6) เราก็ขำ
เราคิดว่ามันคงนั่งรถเหนื่อยเพลีย แล้วจินตนาการไปทั่ว (เราก็กลัวนะแต่ปลอบใจตัวเอง) TT เรื่องมันคงจบแค่นั้น ถ้าลุงคนข้างบ้านไม่บังเอิญเดินผ่านมา ได้ยินที่เราคุยกัน...ลุงเลยพูดขึ้นมาว่าไม่เคยฟังข่าวหรอ ?? ที่ผู้หญิงโดนฆ่าตายแล้วเอามาโยนทิ้งน้ำ เห็นมั้ยสะพานตรงนั้นแหละที่คนร้ายเอาศพมาทิ้ง
ลุงก็ทำท่าทำทางชี้นิ้วไปที่สะพานนั้น ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่เราพักเท่าไร !!! เราก็มองหน้ากับ "L" แบบโกหกหรือเปล่าว่ะ แต่งเรื่องอะไรมาหลอกตรูอีกเนี่ย แค่นี้ก็กลัวขนหัวลุกแล้วลุงงงง. TT เวลาก็ผ่านไปจนงานเสร็จ ไอ้ "L" เนี่ยก็ไม่เจอเหตุการณ์แปลกๆอะไรอีก พองานเสร็จ พ่อแม่เราก็ย้ายที่ทำงานจากตรงนั้นมาไม่ได้ไปแถวนั้นอีก จนเราลืมเรื่องนี้ไปสนิท โรงเรียนก็เปิดเทอมเราก็กลับไปเรียนตามปกติ ไม่ได้
นึกถึงเรื่องนี้อีกเลย เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น เราเป็นคนที่ชอบฟัง The Shock ชอบอ่านเรื่องผีมากเป็นชีวิตจิตใจ คืนนั้นนอนไม่หลับ เป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำยังไงก็ไม่รู้สึกง่วงสักนิด เราก็เลยนอนฟัง The Shock ย้อนหลังในยูทูป กะว่าฟังไปเพลินๆ เดี๋ยวก็คงเคลิ้มหลับเองล่ะเนอะ TT พอฟังจบไปหลายเรื่องไม่หลับอ่ะ ทำไงดี ไอ้ใจเราอ่ะอยู่ดีๆก็นึกถึงเรื่องที่ไอ้ "L" มันเจอผู้หญิงคนนั้น นึกถึงเรื่องที่ลุงข้างบ้านเล่าให้ฟัง
เลยเสิร์ซหาจนเจอเหตุการณ์นึงที่มีคนมาเขียนไว้ในบล็อคๆหนึ่งคือ เราคิดว่าเหตุการ์ณเดียวกันแน่นอน สถานที่ก็ใช่ (เนื้อเรื่องก็ประมาณนี้) เรื่องนี้เกิดตอน สิงหาคม พ.ศ. 2548 เป็นเวลาเที่ยงคืนหลังจากกลับจากซีคอนฯ นั่งรถประจำทางมาลงแถวซอยจินดา ซื้อของเซเว่นเล็กๆน้อย มันก็คลองที่เดินผ่านบ่อยๆ ข้ามไปคณะเกษตร เลี้ยวถนนฉลองกรุง เพื่อเดินไปต่อที่คณะวิศวะ วันนั้นแวะไปนอนกับเพื่อนเพื่อที่จะไปทำงานที่ อ.แกลง ในตอนตี 5
คืนนั้นไม่มีพระจันทร์ ไฟบนสะพานก็มืด ปกติมันติดสว่างสลัวๆ เราก็เดินข้ามแบบสบายใจมองไปตามคลอง ที่มืดๆมองหันซ้ายเห็นโรงน้ำแข็งเก่าๆที่อยู่ไกลๆ อากาศเย็นๆ สบายๆ พอเริ่มเดินเกือบกลางสะพาน โดยไม่คาดคิดไฟดับทั้งสะพานซีกซ้าย มันตกใจนิดๆ เพราะเดินมืดๆอาจสะดุดสะพานที่ชันได้ พอเดินต่อไปค่อนสะพานในช่วงที่โค้งลง ไฟมันก็กระพริบวูบหนึ่ง ในจังหวะที่เรามองลงไปในคลองที่มีผักตบชวา แล้วก็ต้องสะดุ๊ง! ขนลุกชัน ตัวอ่อนเสียงอ่อนไป ในริมคลองที่เป็นผักตบชวาที่มันเยอะๆ กลับมีผู้หญิงเปลือยลอยหงายอยู่ เหมือนมองมาทางเรา
ขาเริ่มอ่อนเพราะคิดมันต้องไม่ใช่คนเป็นๆแน่ๆ เพียงชั่วระยะที่ไฟติด ประมาณอึดใจเดียวมันดับทั้งสะพาน โอ้ย ในใจคิดว่า กูเจอผี หรือเจอศพว่ะ กลั้นใจเดินต่อลงสะพาน ขาสั่นๆ ใจเต้นตุ๊บๆ ไม่กล้ามองข้างล่าง พอเดินถึงข้างล่าง เจอน้องๆ ชายหญิงใส่กางเกงเลทั้งคู่เดินมาพอดี ก็รีบเดินไปในความมืด เข้าไปพูดด้วยเสียงสั่นกับน้องๆ ว่า "น้อง เมื่อกี้พี่ไม่รู้ว่า พี่เจอศพ หรือเจออะไรลอยในคลอง น้องไปดูกับพี่หน่อยซิ" น้องๆผู้ชายจับมือผู้หญิงที่จับแขนยืนข้างๆ แล้วพูดเสียงสั่น "อะไรนะพี่ ตรงไหนพี่" แต่น้องผู้หญิงท่าทางกลัวที่เห็นเราเสียงสั่น
เราก็นพากันเดินขึ้นไปกลางสะพานที่มืด ไฟเริ่มกระพริบพอเห็นสลัวบ้าง น้องสองคนจะเดินกลับหออยู่แล้ว ก็จำใจไปดูกับเรา "ไอ้เราก็ชี้ มือลงตรงบริเวณนี้ ที่เห็นผู้หญิงแก้ผ้าลอยมองหน้าเรา" น้องผู้ชายกล้าๆกลัวมองลงไป เห็นอะไรมืด น้องผู้หญิงพูดออกมา "ไม่เอา กลับหอเถอะ " น้องผู้ชายพูดกับผมว่าที่ไม่กล้ามองสักเท่าไร "พี่ผมว่า ผักตับชวามั๊ง ไม่เห็นอย่าอื่นเลย" เราก็อึ้ง สักพักไฟทั้งสะพานดับอีก
ทีนี้ก็ต่างคนต่างคนก็รีบเดินไปให้พ้นสะพานไปคนละทาง เพราะเริ่มตกใจกันแล้ว ไอ้เราก็เดิรแผ่เมตตาในใจยาวตลอดทางระยะเกือบกิโล ที่ไฟข้างทางสว่างและมืดเป็นช่วงๆ เดินผ่านไปในคณะวิศวะ ไปยังที่พัก
พอเจอรุ่นน้องที่นอนอยู่ในห้อง เลยไปปลุกมัน "เฮ้ย เมื่อกี้พี่ไม่รู้เจอผีหรือเจอศพว่ะ เอ็งไปดูกับพี่หน่อย" น้องที่เป็นคริสต์ ที่ค่อนข้างง่วงนอนมาก มันก็ดูเวลา ตี1 มันก็ไม่กล้าไปด้วย ก็พูดว่า "พี่ เราแผ่เมตาให้เขาก็พอแล้ว อย่าไปดูเลย เดี๋ยวเขาตามมา" เราก็อยากรู้และกลัวด้วย ฟังมันพูดแล้วนอนลง แล้วมันก็นำแผ่เมตตา สัพเพ สัตตา ในก็คิดน้อง คนละศาสนาดันกลัวผี แผ่เมตตาเป็นซะอีก เฮ้อ
คืนนั้นนอนฝันเห็นคนลอยในน้ำตลอดคืน พอตีสี่กว่าๆไปอาบน้ำ ไฟที่พักก็ดับด้วย จุดเทียนอาบ อาบไปเสียวไป พอแต่งตัวเก็บสัมภาระนั่งมอเตอร์ไซด์ ก็คิดบอกว่าเมื่อคืนไม่รู้เจอผีหรือเจอศพ ขณะที่มอเตอร์วิ่งไปสะพานนั้น วินมอไซด์พูด ว่าไม่เคยมีคดีนะพี่ เดี๋ยวสายๆก็จะไปดูที่คลองให้พี่ก็ได้ ผมก็ขึ้นรถบริษัทไปทำงานที่ แกลง สายๆ รุ่น้องโทรมาเล่าด้วยความตื่นเต้น "พี่ๆ เขาเจอศพแล้วพี่ มอไซด์ไปเจอ" ค่อยสบายใจหน่อยว่าเขาแค่ขอความช่วยเหลือเท่านั้นเอง ไม่ได้จะมาทำอะไรเรา ขอให้ไปสู่สุคติ ไม่นานนักผมก้กับไปเดินผ่านสะพานนั้นอีกเป็นประจำในเวลากลางคืน คิดว่าลุงคนนั้นคงแต่งเรื่องมาหลอกขำๆ แต่ที่ไหนได้คือมันมีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นจริงๆ !!!
ข่าวอ้างอิง...ขืนใจฆ่าสาวซีพีทิ้งน้ำทั้งเปลือย
โดย วัน อังคาร ที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2548 08:46 น. ข่มขืนฆ่าสาวซีพีโยนศพทิ้งคลองก่อนเกยตื้นมาติดใต้สะพานข้ามคลองประเวศบุรีรมย์ พ่อแม่ทราบข่าวรุดมาดูเผยลูกสาวมีอาชีพแต่งหน้าเค้กในโรงงานทำเบเกอรี่ของซีพี ก่อนเกิดเหตุออกไปกดเงินเพื่อซื้อนมมาให้ลูกกลางดึกก่อนหายตัวไป ตร.สันนิษฐานคนร้ายลวงไปข่มขืนแล้วฆ่าก่อนโยนศพทิ้งคลอง
เมื่อเวลา 06.15 น. วันที่ 8 ส.ค. ร.ต.ต.ธีรพล กลอกระโทก ร้อยเวรสน.จรเข้น้อย รับแจ้งพบศพหญิงถูกฆ่าตายทิ้งศพใต้สะพานข้ามคลองประเวศบุรีรมย์ ถ.ฉลองกรุง แขวงลำประทิว เขตลาดกระบัง กทม. จึงรายงานผู้บังคับบัญชา พร้อมด้วยพ.ต.อ.คมกฤช บัวบาน ผกก.สน.จรเข้น้อย พ.ต.ต.วิชัย สนสกุล สว.สส. เจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐาน สำนักงานตำรวจแห่งชาติ เจ้าหน้าที่มูลนิธิร่วมกตัญญูรุดตรวจสอบ
ที่เกิดเหตุภายในคลองพบศพหญิงในสภาพเปลือยกาย มีเพียงเสื้อชั้นในสีแดงคล้องติดที่แขนซ้าย หน่วยกู้ภัยลงไปช่วยกันนำศพขึ้นมาด้านบน ทราบภายหลังชื่อนางจันทิรา ช้างเจริญ หรือเปิ้ล อายุ 32 ปี อยู่บ้านเลขที่ 69 ม.10 แขวงลำประทิว เขตลาดกระบัง สภาพศพรอยถลอกตามลำตัว แขน และใบหน้า เสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่า 6 ชั่วโมง ก่อนมอบศพให้เจ้าหน้าที่นำส่งสถาบันนิติเวชวิทยา ชันสูตรหาสาเหตุการเสียชีวิต
ต่อมามีนางปทุม ช้างเจริญ อายุ 62 ปี และนายวิจารณ์ ช้างเจริญ อายุ 53 ปี บิดาและมารดาผู้ตาย เดินทางมาดูศพพร้อมกล่าวด้วยน้ำตาว่า บุตรสาวทำงานแต่งหน้าเค้กอยู่ที่โรงงานทำเบเกอรี่ซีพี ตั้งอยู่ภายในนิคมอุตสาหกรรมลาดกระบัง 3 ปัจจุบันอาศัยอยู่กับตนและลูกสาวคนเล็กที่เพิ่งเกิดได้ไม่นาน ส่วนลูกชายคนโตไปอยู่กับพ่อซึ่งแยกทางกัน
บิดาและมารดาผู้ตาย กล่าวต่อว่า ก่อนเกิดเหตุเวลา 21.30 น. วันที่ 7 ส.ค.ที่ผ่านมา ลูกสาวออกจากบ้านโดยบอกว่าจะไปกดเงินแล้วหาซื้อนมให้ลูกที่ตลาดคลองถม ย่านลาดกระบัง โดยลูกสาวแต่งกายสวมเสื้อคอกลมสีขาว กางเกงยีนส์ขาสั้น กระทั่งหายตัวไป และมาทราบจากเพื่อนบ้านมาแจ้งให้ตนทราบว่าลูกสาวเสียชีวิต
ด้าน พ.ต.อ.คมกฤช กล่าวว่า จากการตรวจที่เกิดเหตุรอบๆ บริเวณดังกล่าวไม่พบเสื้อผ้าผู้ตาย คาดว่าจะถูกคนร้ายลวงไปข่มขืนแล้วฆ่า ก่อนนำศพทิ้งลงคลองปล่อยให้ไหลมาเกยตื้นที่บริเวณสะพาน สั่งการฝ่ายสืบสวนออกหาข่าวและตรวจสอบตามธนาคารและตู้เอทีเอ็มต่างๆ ว่ามีการกดเงินไปหรือไม่ อีกทั้งได้ให้เร่งติดตามตัวคนร้ายที่ก่อเหตุมาดำเนินคดีต่อไป ....
เราเลยลองไปหาข่าวมาคือน่าสลดใจมากๆ ขอให้ดวงวิญญาณของพี่สาวคนนั้นไปสู่สุขคตินะค่ะ นี่เป็นประสบการณ์จริงๆ ไม่ได้มโนหรือแต่งเรื่องขึ้นมาแต่อย่างใด... ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อเราก็ไปบังคับความคิดใครไม่ได้หรอกเนอะ เพราะต่างคนต่างความคิด คิดเสียว่าอ่านสนุกๆล่ะกันนะเพื่อนๆ ใช้วิจารณญาณในการอ่านกันด้วยจ้า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น