เกริ่นก่อนนะคะ จขกท.เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งค่ะ แต่วันนี้นึกยังไงก็ไม่ทราบ รู้สึกอยากเล่าเรื่องนี้555 เลยเอามาแชร์กันค่ะ เรื่องนี้ผ่านมา 4-5 ปีได้แล้วค่ะ สมัยที่จขกท.อยู่ปี1 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเด็กตจว.ที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพค่ะ ก็เลยต้องพักอยู่ที่หอพัก และก็เป็นโชคดี(หรือโชคร้าย)ของ เราก็ไม่ทราบได้ ที่สัมภาษณ์หอในผ่าน และได้มาอยู่ในหอใหรือหอพักของมหาวิทยาลัยค่ะ ด้วยความที่มหาลัยของจขกท.เป็นมหาวิทยาลัยเก่าแก่ แน่นอนว่าพื้นที่ต่างๆภายในมหาวิทยาลัยรวมถึงหอพักก็ต้องเป็นที่เก่าแก่ด้วยใช่มั้ยคะ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีอีกครั้ง เมื่อจับสลากห้องพักได้อยู่ตึกใหม่ จขกท.ก็ใช้ชีวิตอย่างปกติไปเรื่อยๆตามประสาเฟรชชี่ค่ะ จนกระทั่ง อีกไม่ถึง 1 เดือนจะสอบมิดเทอม!!! ทั้งพี่ๆและเพื่อนๆต่างย้ำเตือนถึงเรื่องการอ่านหนังสือค่ะ แรกๆจขกท.ก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่ายังเหลือเวลาอีก2-3 อาทิตย์แน่ะ(แต่ลืมคิดไปว่ามีวิชาหนักๆอยู่หลายตัวเหมือนกัน)
จนกระทั่งเย็นวันหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเย็นวันธรรมดา เราเลิกเรียนและเดินกลับหอตามปกติ ก็ซื้อขนมซื้อน้ำขึ้นมาบนห้องเพื่อที่จะเตรียมตัวอ่านหนังสือ พอขึ้นมาบนห้อง บรรยากาศก็คึกคักค่ะ ขอเล่าก่อนว่า ห้องของเรามีรูมเมทอยู่ทั้งหมด 4 คน(เราอยู่เตียง C) ตามภาพนะคะ คือเตียง A,B,C,D ตอนนั้น มีพี่เมทเตียง D และเพื่อนเตียง A อยู่ค่ะ เราก็เลยเดินไปอาบน้ำ อาบเสร็จปุ๊บ เพื่อนเตียง A ก็ลงไปทำธุระข้างล่าง และพี่เมทเตียง D ก็บอกว่าจะลงไปหาอะไรทานที่โรงอาหาร เราก็โอเค ซักพักห้องเริ่มเงียบ บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ค่ะ เวลาตอนนั้นกำลังโพล้เพล้ๆประมาณ 6 โมงกว่า (แต่ยังมีแสงอาทิตย์สีส้มๆแดงๆอยู่นะคะ)
อยู่ๆ เรารู้สึกเบื่อที่จะอ่านหนังสือ เลยหยิบโน้ตบุ้คมาเล่น แต่ลักษณะการนั่งเล่นของเราก็ตามในภาพเลยค่ะ เรานั่งตามแนวขวางของเตียง เอาโน้ตบุ้คตั้งไว้บนเตียงโดยเราหันหน้าออกไปทางประตูหลังห้อง ทำให้โน้ตบุ้คจะต้องหันหน้าเข้าไปในห้อง (หันหน้าไปทางเตียง B) เราก็เล่นคอมไปตามปกติค่ะ แต่ซักพักนึง เอ๊ะอยู่คนเดียวนี่นา ถ่ายรูปตัวเองดีกว่า เราเลยเปิดโปรแกรม Webcam เพื่อที่จะถ่ายรูปตัวเองค่ะ เราก็ถ่ายไปซักพัก รู้สึกเหมือนในกล้องเห็นอะไรแปลกๆอยู่ด้านหลัง ก็เลยพยายามเพ่งมองดู มันก็เห็นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆค่ะ เป็นอะไรซักอย่างลักษณะคล้ายหน้าคน ตอนแรกเราคิดว่าเป็นปฏิทินรูปหน้าคนค่ะ เราเลยหันไปดูข้างหลัง เอ๊ะ ข้างหลังก็ไม่มีอะไรแบบที่เราเห็นในกล้อง เลยตัดสินใจกลับมาดูที่กล้องอีกที คราวนี้เห็นชัดกว่าเดิมมากค่ะ สิ่งที่เราเห็นคือ
ผู้หญิงคนนึง แต่งตัวด้วยชุดนิสิตสีขาว กระโปรงพลีทสีน้ำเงิน ผมหน้าม้ายาวหน้าขาวมากๆ กึ่งยืนกึ่งลอยอยู่ตรงบริเวณในภาพค่ะ ตอนนั้นเราตกใจมากแต่เราก็คิดว่าเราอาจจะตาฝาด ก็เลยปิดโปรแกรมแล้วลองเปิดขึ้นมาใหม่ แต่คราวนี้เราก็ยังเห็นสิ่งๆนั้นอยู่ค่ะ เราลองขยับมุมกล้อง เลื่อนโน้ตบุ้ค แต่ก็ยังเห็นเค้าอยู่ที่ที่เดิมคือปลายเตียงเพื่อน ตอนนั้นรู้แน่แล้วว่าเค้าไม่ใช่คน ความรู้สึกตอนนั้นนี่ขนที่คอลุกเลยค่ะ เย็นสันหลังวาบ เวลานั้นถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะทำยังไงคะ เรานึกไม่ออกด้วยซ้ำมาต้องสวดมนต์หรืออะไร ที่คิดได้ตอนนั้นคือพยายามนั่งให้นิ่งที่สุด สิ่งที่เรานึกได้คือเราต้องอย่าให้เค้ารู้ว่าเราเห็นเค้า เราเลยนั่งมองเค้าในคอมต่อแต่มือก็ควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรหาเพื่อน หาพี่รูมเมท แต่ยังไงรู้มั้ยคะ เราโทรหาใคร ไม่มีใครรับสายเลย ตอนนั้นความคิดถัดมาคือ มี 2 ข้อ
1.แกล้งหลับ แล้วรอจนกว่ารูมเมทจะมา หรือ
2.วิ่งฝ่าออกไปจากห้องนี้
แต่เพื่อนๆเห็นตำแหน่งที้เค้าอยู่มั้ยคะ ถ้าเราจะออกจากห้อง เราต้องวิ่งผ่านเค้าไป แล้วช่วงที่ใกล้ๆกับประตูทางออกมืดมากๆ ตอนนั้นเราคิดไปต่างๆนาๆ “ถ้านอนหลับแล้วเค้าเอาหน้าโผล่มาใกล้ๆจะทำยังไง” “หรือถ้าวิ่งฝ่าออกไปเปิดประตู ประตูจะเปิดออกรึป่าว”(ดูหนังผีบ่อยเลยมโนเก่งค่ะ) ระหว่างที่คิด เราก็พยายามจ้องมองเค้าผ่านคอม เผื่อเค้าอาจจะหายตัวไปเอง แต่ก็ไม่เลยค่ะ เวลาผ่านไปเกือบๆ 15 นาที เรากลัวมาก ทนแทบไม่ไหว เลยวิ่งฝ่าออกไปเลยค่ะ เปิดประตูได้ก็วิ่งออกไปทันที ประตูก็ไม่ได้ปิด เรารีบวิ่งไปกดลิฟท์ ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียว อยากออกไปจากชั้นนี้มากๆ ระหว่างที่เรารอลิฟท์ เราก็ได้ยินเสียงประตูห้องเราปิดดังปัง ดังมากๆ แต่ดีที่ลิฟท์มาพอดี เรางี้ร้องไห้แบบไม่อายใครในลิฟท์เลย
เรื่องก็มีอยู่ประมาณนี้ค่ะ แต่เราเจอแค่ครั้งเดียวเราก็ไปทำสังฆทานให้เค้า และหลังจากนั้นเราก็ยังอยู่ห้องนี้ต่ออีก 2 ปี ก็ไม่เคยเจออะไรอีกเลยค่ะ แล้วเพื่อนๆในพันทิปเคยมีประสบการณ์เจออะไรหลอนๆในหอพักมหาวิทยาลัยกันมั้ยคะ
ขอขอบคุณ : https://pantip.com/topic/32421240
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น