ผมเพิ่งกลับจากไปเที่ยวเชียงคานและเขาค้อกับครอบครัว การเดินทางราบรื่นดีครับ แต่เหตุการณ์ระทึกขวัญเกิดขึ้นในวันที่เราไปพักที่รีสอร์ทที่เขาค้อในคืนที่สอง ขออนุญาตไม่เปิดเผยชื่อที่พักนะครับ เพราะมันเป็น สถานที่หลอน วันนั้นทั้งวันเราไปตะลอนเที่ยวกันหลายที่ไล่ตั้งแต่ พระตำหนักเขาค้อ ทุ่งกังหันลม ไร่บีเอ็น แวะกินขนมจีนเจ้าดัง แล้วไปนั่งชิลล์ที่ร้านกาแฟ ปิโน ลาเต้
เหนื่อยเพลียเอาเรื่องทีเดียวครับ กลับมารีสอร์ท รับกุญแจตอนบ่ายสี่โมงกว่า บังกาโลสีแดงได้ใจ มีชื่อห้องว่า Butterfly 4 ภายในห้องเป็นเตียงไม้สักคู่ มีตู้เสื้อผ้าใบโต โต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะหน้าทีวีห้องน้ำกว้างขวางแยกโซนเปียกแห้ง ผมสังเกตเห็น ซากแมลงกลางคืนติดตามมุ้งลวด แต่ก็นึกว่าเป็นเรืองปกติของที่นี่ ผมยังชี้ชวนให้ลูกสาวดูผีเสื่อกลางคืนสีหม่น ๆ ที่เกาะข้างประตู เราสามคนขับรถออกไปกินข้าวเย็นกันที่ร้านอาหารไม่ไกลรีสอร์ทนัก กลับมาถึงราวสองทุ่ม อากาศกำลังเย็นสบาย จันทร์แสยะยิ้มบนฟ้าโล่งเสียแต่ว่าฟ้ามืดสนิทจะมองหาดาวสักดวงก็ไม่มี ผมและภรรยาทะยอยกันอาบน้ำเพื่อเข้านอน ไอ้จะเล่นไลน์ส่งเฟสอัพเดทให้พรรคพวกอิจฉาเล่นก็จนแต้มเพราะแบตโทรศัพท์เกลี้ยงจากการใช้งานมาทั้งวัน
เราลากเตียงคู่มาติดกันทำเป็นเตียงใหญ่เพื่อนอนสามคน เตียงทำยังไงก็ไม่ชิดครับ มันยังเป็นร่องตรงกลางอยู่ดี ผมรับอาสานอนตรงกลางร่องนั้น แบบเสียสละให้ลูกและภรรยานอนสบายๆ สามทุ่มสิบห้าเราเตรียมจะปิดไฟนอนกะว่าเหลือแต่ไฟห้องน้ำกับไฟหน้าโต๊ะเครื่องแป้งไว้ รอท่าลูกสาวแปรงฟันให้เรียบร้อย เพราะตอนกลับมาจากกินข้าวยังโอ้เอ้กินขนมอยู่ “เธอ” ภรรยาเรียกผม แล้วผุดลุกนั่งกระซิบถามว่าได้ยินเสียงอะไรไหม ผมตอบว่าไม่ได้ยินอะไร เธอบอกว่าเป็นเสียงเหมือนสว่านเจาะไม้ ดังเป็นระยะๆ ว่าแล้วเธอก็ชี้ให้ผมดูตู้ไม้สักสำหรับใส่เสื้อผ้า ที่ตั้งอยู่ข้างๆ โต๊ะเครื่องแป้ง เธอบอกว่ากลัวเสียงนั้นมันเหมือนดังออกมาจากตู้ที่เราไม่ได้เปิดใส่เสื้อผ้าแขวนเลยสักชิ้น(เสื้อผ้าเราเรียงอยู่ในกระเป๋าสองใบ)
ระหว่างที่เราคุยกันนั้น ภรรยาผมว่าเสียงนั้นก็ยังดังอยู่ ดังสั้นๆ ระยะความห่างไม่แน่นอน เธอบรรยายว่าเสียงเหมือนช่างไม้กำลังเจาะไม้ยึดอะไรสักอย่าง นาทีเดียวกันนั้น ลูกสาวก็โดดผลุงมาจากห้องน้ำทั้งแปรงสีฟัน ลูกสาวว่าแอบฟังที่พ่อแม่คุยกันเธอกลัวลูกกลัวอีกคนมันทำให้บรรยากาศยิ่งแย่ลงว่าไหมครับ
ผมพยายามฟังเสียงนั่น อีกครั้ง อีกครั้ง เพื่อตั้งจิตอธิษฐาน ขอขมาลาโทษ หากพวกเราทำอะไรที่ไม่สมควร หรือลบหลู่เจ้าของที่เจ้าของทางที่ห้องนี้ แล้วในนาทีเดียวกันกับที่ผมตั้งจิตไม่ทันเสร็จสิ้นดี เสียงนั้นก็ดังถี่ราวสามครั้งติดต่อกัน เหมือนจะประกาศตัวตนให้ผมได้รู้ ผมได้ยินถนัด บัดนี้ภรรยาและลูกสาวนั่งกอดกันกลมบนเตียงไม้สัก
สาวสองวัยมองไปที่ตู้เสื้อผ้า ขณะผมลงจากเตียงไปหาที่มาของเสียง ภรรยาร้องห้ามว่าอย่าเปิดตู้นะ “กลัว” เปล่าครับผมไม่เชื่อคำทัดทานของเธอ ความกลัวมันไม่อาจสะกดความลับที่พร้อมจะเปิดเผยมันได้ ผมเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ถอดสายชาร์ตโทรศัพท์ที่ชาร์ตเต็มแล้วออก แล้วบอกลูกกับภรรยาว่า
“เสียงสั่นโทรศัพท์พ่อเอง” อิอิ เป็นไงกันบ้างครับกับการ เล่าเรื่องผีฮาๆ
ขอบคุณแหล่งที่มา : https://pantip.com/topic/35963165
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น