เรื่องเล่าเรื่องผี

สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมที่จะนำเรื่องเล่าสยองขวัญที่ได้เจอมากับตัวมาแบ่งปัน ใครว่าผีไม่มีจริง!! ผมคนนึงหละที่ไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับ จนได้สัมผัส งั้นมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า พูดมากเสียเวลา ย้อนกลับไปสมัยที่ผมยังเป็นเด็กมอปลายใส่ขาสั้นย่านนนทบุรี อยู่ติดกับวัดแต่ก่อนเป็นโรงเรียนชายล้วน ปัจจุบันเป็นแบบสห. ...เรื่องนี้เกิดจากด้วยความที่ผมกับเพื่อนๆเป็นคนไม่ชอบเข้าแถวกันเพราะร้อน จึงมักหาที่แอบ เพื่อหลบสารวัตรที่เดินตรวจตามอาคาร ตอนนั้นนึกขึ้นได้ว่ามีอาคาร6เป็นอาคาร7ชั้น(ไม่รวมดาดฟ้า)เนื่องจากอาคารนี้ไม่ค่อยมีสารวัตร ผมกับเพื่อน5-6คน จึงขึ้นไปชั้น6 ขึ้นไปเป็นห้องคอมอยู่ขวามือ เดินตรงไปเป็นประตูบานใส มองตรงไปเป็นระเบียง ซ้ายมือเป็นห้องน้ำเก่าๆ ขวามือเป็นที่เก็บเก้าอี้คอมเก่าที่ไม่ใช้แล้ววางทับถมกันอยู่ แต่ติดที่มันดันล็อคกุญแจไว้ แต่ด้วยความที่ลงความเห็นว่าจะแอบกันตรงนี้ ผมกับเพื่ิอนจึงช่วยกันพังกุญแจ(ทำลายทรัพย์สินโรงเรียนอีก)- - กุญแจเปิดออก ผมช่วยกันรื้อเก้าอี้เก่าๆออก เอามาวางใหม่เป็นทางเดิน ทำข้างในให้โล่งๆ คนข้างนอกถ้ามองเข้ามาจะไม่เห็น แต่คนข้างในมองไปจะเห็นข้างนอก และ

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปี่ที่แล้ว ที่เกาะแห่งหนึ่งภาคตะวันออก ...คุณนุ่นได้ไปเที่ยวเกาะแห่งหนึ่งกับเพื่อน 5 คน ผู้หญิง 4 ผู้ชาย 1 (เป็นแฟนกัน1คู่) นั่งสปีดโบ๊ทไปที่เที่ยวและหาที่พักที่เกาะนั้น วางแผนไปเที่ยวกัน 3-4 คืน แถวๆที่พักตอนกลางคืนก็จะมีการแสดงควงกระบองไฟ มีเปิดผับ มีเทคอะไรด้วยคุณนุ่นกับเพื่อนก็จะไปเที่ยวกันแล้วจะต้องเดินผ่านหาดนี้  พอเดินผ่านหาดคุณนุ่นและเพื่อนทั้ง 5 คน ก็เห็นผู้หญิงคนนึงยืนหลังเปียกน้ำ แบบผมเปียกหันหลังกอดลูกบอลสีส้มอยู่ตรงโขดหิน ตอนเดินผ่านก็เห็นลางๆแล้วก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเป็นคนมาเล่นน้ำ พอเที่ยวเสร็จก็เกือบเที่ยงคืนแล้วก็หิวกันเลยไปหาอะไรกินที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์ พอเจอแม่ค้าเค้าก็ทักว่า " หนูอย่าอยู่เกินเที่ยงคืนนะลูก " ตอนนั้นอีก 30 นาทีจะเที่ยงคืนแล้ว คุณนุ่นกับเพื่อนก็งงว่าทำไม แม่ค้าเลยบอกว่า " อ่าว หนูไม่ได้ดูข่าวหรอเฮี้ยนมากเลยมีคนตาย " คุณนุ่นกับเพื่อนก็อยากรู้เรื่องที่ป้าคนขายพูดเลยถามไป ป้าก็บอกว่าป้าหวังดีเลยให้กลับไปกันก่อนเที่ยงคืน เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องอาทิตย์ก่อนมีตำรวจน้ำวิ่งเข้าวิ่งออก มีคนแจ้งความตลอด คุณนุ่นเลยถา

ก่อนอื่นอยากจะบอกก่อนน้ะครับว่าถ้าอ่านยากหรือไม่ถูกใจก็ขออภัยจริงๆครับ...ผมพอทราบบ้างน้ะครับว่า มีรถส่งคนขึ้นไปข้างบนเนี่ยตกเขากันหลายคันเมื่อนับรวมกันหลายๆปีแต่ไม่ค่อยมีคนรู้กันขนาดคนในตัวเมืองจันเองยังไม่ค่อยรู้กันเลยแต่ผมมีเพื่อนเป็นคนพื้นที่มันมาบอกผมประกอบกับเพื่อนอีกคนมันเป็นลูกจนท.ป่าไม้ที่นั่น มันก็เคยพูดให้ผมฟังอยู่ว่ามีรถตกเขาด้วยผมก็เชื่อ50/50เพราะคนพื้นที่พูดให้ผมฟังถึงสองคน จนวันนึงมันชวนผมเดินขึ้นเดินจากเขื่อนพลวงไปถึงยอดเขาไม่รู้กี่กิโลครับขาขึ้นไม่ได้นั่งรถเลยเดินอย่างเดียวขึ้นตอน3ทุ่มกว่าๆถึงยอดตี1ระหว่างทางเดินขึ้นมีเพื่อนผมคนนึงสมมติว่าชื่อAมันเป็นคนเห็นพวกสิ่งลี้ลับบ่อยมากๆมันเห็นชายคนนึงครับใส่ชุดสีเทาๆยู่ตรกอีกฟากนึงของเขื่อนมันก็ไม่ได้คิดอะไร(พวกผมยืนอยู่ตรงศาลครับคนเคยไปหรือคนแถวนั้นจะรู้) ก่อนขึ้นผมให้ผ้ายันต์ท่านพ่อเขียนกับเพื่อนผมไว้ ไอ้Aนี่ตอนขึ้นทุลักทุเลครับสะดุดบ้างหนามทิ่มบ้างโดนทิ่มจนปวดมือชาผมก็ต้องเป่าถอนพิษออกให้มันถึงหายแต่ไม่ได้เอาหนามออก ตอนเดินขึ้นแรกๆก็ไม่เจออะไรสักพักหนึ่งผมมองเห็นรอยเท้าอะไรก็ไม่รู้ไม่ใช่รอยเท้าของคนมีสี่นิ้วคล้ายๆสัตว์ตร

เรื่องนี้เกิดขึ้นร้าน Wedding แถวลาดพร้าว ย้อนกลับไปประมาณ 9 เดือนที่แล้ว ซึ่งเป็นเรื่องของรุ่นพี่คุณน้ำเล่าให้ฟัง ชื่อว่าพี่ใหม่ เรื่องก็มีอยู่ว่า คือ ตอนนั้น พี่ใหม่ทำงานเป็นผู้ช่วยอยู่ที่ร้าน Wedding วันนั้นพี่ใหม่ก็จัดโปรโมชั่น ขายแพคเกจอยู่ที่ร้านค้าเพื่อไปออกบู๊ทที่ห้างแถวลาดพร้าว ก็มีลูกค้าผู้หญิงท่านนึงเข้ามา (พี่ใหม่จะเรียกว่าลูกค้าท่านนี้ว่าคุณลูกค้าตลอดเลยไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าอะไร)  คือคุณลูกค้าท่านนี้จะซื้อแพคเกจและสนใจแพคเกจของทางร้าน ซึ่งพี่ใหม่ก็แนะนำว่าถ้าสนใจ ให้ไปดูรายละเอียดที่ร้านของพี่ใหม่ได้ พี่ใหม่ก็นัดลูกค้าท่านนี้ไปเจอที่ร้าน พออีกวันนึงลูกค้าท่านนี้ก็มาที่ร้านแต่ว่ามาดึกมาก มาตอนที่ร้านปิดแล้ว แต่ลูกค้าบอกว่าตัดสินใจจะซื้อแพคเกจที่ร้าน หลังจากนั้นพี่ใหม่ก็นัดวันรุ่งขึ้นให้ คุณลูกค้ามาลองชุด เลือกของชำร่วยและการ์ดแต่งงาน  แต่ที่แปลกก็คือ เวลาที่คุณลูกค้ามาที่ร้านจะเดินทางมาคนเดียวตลอด และไม่เคยพูดถึงบุคคลอื่น มาคนเดียว ซื้อคนเดียว เพราะปกติ คนจะแต่งงานจะต้องถามแฟนก่อนมั๊ยว่าชอบมั๊ย เอาแบบนี้มั๊ย แต่ตอนนั้น พี่ใหม่ก็เข้าใจว่าอาจจะด้วยภาระกิจของอีกฝ่าย

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่บ้านหลังหนึ่ง แถวย่านบางนา เมื่อประมาณเจ็ดเดือนที่ผ่านมา คุณมีนทำอาชีพเกี่ยวกับติดตั้งเฟอร์นิเจอร์ภายในห้องครัว มีอยู่เคสหนึ่ง ที่ต้องไปติดตั้งให้กับบ้านฝรั่งในย่านบางนา ชุดติดตั้งจะมีทั้งหมดสามคน มีหัวหน้า คุณมีน และคนขับรถ ไปถึงหมู่บ้านแห่งนี้ประมาณเก้าโมงเช้า แต่ต้องทำการแรกบัตรที่ป้อมยามก่อน ยามก็ได้ถามว่า "บ้านเลขที่อะไรครับ" หัวหน้าก็ตอบว่า "บ้านเลขที่..." ยามแสดงอาการตกใจเล็กน้อย แล้วถามออกมาเบาๆว่า "พี่ ห้อยพระอะไรเหรอ" หัวหน้าและคุณมีนหันมองหน้ากันด้วยความงุนงง คิดในใจว่าทำไมยามต้องถามอะไรแบบนี้ แล้วยามก็พูดแทรกขึ้นมาว่า "ตรงเข้าไปนะครับ เลี้ยวซ้าย พอถึงลูกกอล์ฟให้ตรงเข้าไปอีก แล้วเลี้ยวขวา" ทุกคนจึงขับไปตามทางเรื่อยๆ จนไปถึงบ้านของลูกค้า ลักษณะเป็นบ้านทรงฝรั่ง มีสามชั้น หลังจากลงจากรถ คุณมีนก็สังเกตเห็นความผิดปกติของหัวหน้า คือหัวหน้ายืนแหงนหน้ามองขึ้นไปบนบ้าน เหมือนกับว่ากำลังจ้องอะไรสักอย่าง แต่เมื่อคุณมีนลองมองขึ้นไปดู ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร หัวหน้าก็พูดขึ้นว่า "ปะ รีบขนของเข้าไปข้างใน แล้วทำงานให้

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ส่งเข้ามาจากคุณปอ (นามสมมติ) จากเรื่อง ‘หุ่นปั้นแม่ตะเคียน’ ครับ คุณปอเล่าว่า.. เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่ผ่านมา เหตุเกิดที่คอนโดแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าว ที่เราย้ายเข้ามาอยู่กับเพื่อนชื่อมิเชล ที่ตัดสินใจอยู่ที่นี่ เพราะภาพลักษณ์เป็นคอนโดที่น่ารักมาก เดินทางสะดวก หาอะไรทานง่ายด้วย ที่สำคัญเรามีน้องหมา 2 ตัว แล้วที่นี่ก็อนุญาตให้เลี้ยงด้วย เลยจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องอยู่ คือต้องบอกก่อนว่าห้องที่เราเช่าอยู่กับเพื่อนนี้ เป็นห้องที่ลักษณะประตูห้องเราชนกับประตูด้านนอก เป็นห้องเก็บอุปกรณ์ของคอนโดอะไรประมาณนั้น โดยจะมีบันไดประกบ 2 ข้าง ระหว่างประตูตรงข้ามกับห้องเรา อยู่ไปแรกๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอผ่านไปแค่ไม่กี่วัน มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่เราปิดไฟนอนกันแล้ว ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนร้องเพลงเบาๆ ฟังดูจะคล้ายเพลงโบราณ ประกอบกับได้ยินเสียงเท้าเดินรอบห้องเลย เราก็ตกใจเปิดไฟ แต่ก็ไม่เจออะไร เห็นเพื่อนเราที่นอนข้างๆ ก็ยังหลับสบาย เลยปิดไฟนอนต่อ สักพักนึงเพื่อนเราก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ พอเพื่อนเราเดินออกมา เรากลับเห็นผู้หญิงร่างผอมติดกระดูก หน้าดำเหี่ยวย่น เดินเกาะหลังเพื่อนเราอยู

วิทยาเขตหัวหมาก  ลึกลับที่ตึกC...ประมาณสิบกว่าปีที่แล้ว(ณ ปี2552) มีอาจารย์ท่านหนึ่งเสียชีวิต (หัวใจวายเฉียบพัน) อยู่ที่ห้องพักอาจารย์ชั้นหก ตึก C กว่านักการจะมาพบก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มถึงได้ทําการเคลื่อนย้ายศพออก ตอนนั้น Computer Center อยู่ตึก C ชั้น 10 ถ้าไปถามพวกรุ่นพี่รหัส 34 ลงไปก็น่าจะจําได้ หลังจากนั้นไม่นานเรื่องก็ได้เกิดกับนักศึกษา BBA COM คนหนึ่ง น้องคนนี้ทำ Assignment ที่ห้องคอมอยู่จนกว่าจะเสร็จก็ประมาณสามทุ่ม น้องเขาเดินออกมาลงลิฟคนเดียวจากชั้นสิบ พอลิฟลงมาถึงชั้นหก ลิฟก็เปิด ปรากฏว่า มีผู้ชายคนหนึ่งยืนพิงกําแพงอยู่หน้าลิฟ ก้มหน้ามองพี่ น้องเขาก็กดลิฟคอยแล้วถามว่า จะลงไหม? แต่ไม่มีเสียงตอบจากชายคนนั้น น้องเขาก็รอนิดหน่อย ชายคนนั้นก็ไม่มีกริยาใดๆ ก็เลยกดลิฟปิดไป พอลิฟลงมาชั้นห้า ลิฟก็เปิดออกอีก ปรากฎว่าเจอ ผู้ชายคนเดิม ยืนอยู่ในถ้าเดิม ก้มหน้า น้องเขาก็เอะใจ ก็ถามอีกว่าจะลงไหม ก็ไม่ตอบอีก น้องคนนี้ก็เริ่มใจไม่ดี จึงไม่พูดอะไร แล้วกดลิฟปิด พอลิฟลงมาชั้นสี่ ปรากฎว่าลิฟก็เปิดอีก สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผู้ชายคนเดิม ยืนอยู่ท่าเดิม แต่คราวนี้ เงยหน้ามาทางน้องที่อยู

ที่ทำงานแฟนจัดเที่ยวประจำปีและปีนี้เลือกไปนอนแพที่กาญจนบุรีในเขื่อนศรีนครินทร์  คือเราต้องจอดรถไว้ที่ฝั่ง แล้วทางรีสอร์ทจะเอาเรือแพลำใหญ่มารับเราไปที่พัก ที่พักเราอยู่กลางน้ำติดกับเกาะๆที่อยู่ในเขื่อนค่ะ โดยส่วนบริเวณของรีสอร์ทก็น่าพักค่ะ แต่ที่พักจะแบ่งเป็น 2 โซน คือโซนบ้านไม้สักใหม่ (คือสร้างขึ้นมาใหม่ สวยค่ะ) และโซนบ้านไม้สักเก่า (อันนี้เก่าจริงไรจริงค่ะ) วันที่เราไปพักมีผู้เข้าพักหลายกรุ๊ปทำให้ที่พักทุกห้องถูกจองเต็มหมด คณะเราได้พักโซนบ้านไม้สักเก่าทั้งหมด มีแค่พวกเจ้านายที่ได้ทางโซนบ้านไม้สักใหม่ 2 หลัง ไปถึงก็เกิดเรื่องเลยค่ะ คณะเรามีเด็กๆไปหลาย อายุ ตั้งแต่ 2-6 ขวบ (จริงๆเที่ยวแพไม่เหมาะที่จะเอาเด็กเล็กๆไปค่ะอันตราย) คือทางเดินมันจะเป็นแผ่นเหล็กต่อกับเป็นระยะๆ ลูกหัวหน้าเดินตกลงไปในร่องของเหล็กที่ต่อๆกัน ดีที่วิ่งไปจับทัน เลยได้แผลมาแต่ถ้าตกไปยังนึกกันไม่ออกว่าจะงมกันยังเพราะมันเป็นแพเราคงโดดลงตรงที่เด็กตกไม่ได้ ต้องไปลงทางอื่นและดำน้ำมาเพื่อนจะงม พนักงานเล่าให้ฟังว่าก่อนหน้ามีเด็กตกไปเลยกว่าจะช่วยได้คือเด็กไม่ได้สติเลยต้องนำส่งโรงพยาบาล เราถามต่อเด็กตายหรือเปล่าพนักงานบอกไ

ขอบอกก่อนเลยค่ะว่า  คันปากอยากเล่าอยากบอก มานานหลายปีล่ะค่ะ ตั้งใจมาระบายในเวปนี้แต่ว่า ยังไม่สามารถตั้งกระทู้เองได้เพราะทางพันทิปยังไม่ยืนยัน เลยต้องมาขอ พื้นที่ของเพื่อน  ระบายก่อนค่ะ...มาเริ่มต้นความหลอนกันเลยน่ะค่ะ บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ในโครงการนึง บนถนน อ่อนนุช เป็นบ้านแบบอาคารพานิช 3ชั้น  ในโครงการมีทั้งหมด40หลังคา ก่อนจะเข้ามาถึงโครงการนี้ ต้องผ่านหมู่บ้านอื่นๆเข้ามา4โครงการ หมู่บ้านเราอยู่สุดท้ายและลึกสุด ท้ายหมู่บ้านอยู่ติดกำแพงวัดซึ่งสามารถทะลุออกไปถนนสุขุมวิทได้  บ้านหลังนี้พ่อเรา(พ่อเลี้ยง)เป็นคนซื้อตั้งแต่เริ่มแรกโครงการเลย ก็เกือบๆประมาน20ปีที่แล้ว  แม่เราเริ่มย้ายเข้ามาอยู่ตอนปี48ค่ะส่วนเรายังอยู่สมุทรปราการ เพราะเราเรียนที่สมุทรปราการ แต่เราก็มาๆไปๆบ้าง แม่กับพ่อเราทำธุระกิจส่งออก เลยทำชั้นล่างและชั้น2ของบ้านหลังนี้เป็นออฟฟิต พ่อเราจะเดินทางไปหาลูกค้าต่างประเทศปีล่ะ2ครั้ง   ครั้งนึงก็ประมาน15วัน   คือช่วงนั้นแม่เราก็นอนที่นั่นคนเดียว  ห้องนอนแม่อยู่ชั้น3ค่ะ   แม่เราจะโทรมาเล่าให้ฟังตลอดว่า  "บ้านนี้น่าจะมีผี"อะไรแบบนี้ แต่เราก็จะบอกไปว่า อยู่คนเดียว คิดม