เรื่องนี้เป็นเรื่องที่รุ่นพี่คนนึงเล่าให้ฟัง ช่วงที่คุณวิทย์เริ่มเข้ามาทำงานใหม่ๆ ก็มีโอกาสนั่งรถไปกับรุ่นพี่คนนี้ แกจะเป็นคนขับรถตู้พาพนักงานใหม่ๆอย่างพวกคุณวิทย์ไปอบรม ไปดูสถานที่นอกสถานที่ ไปตามจุดขายต่างๆ
และทุกครั้งที่รถทัวร์วิ่งผ่านแกก็จะหักหลบ เหมือนกลัว ทั้งที่เป็นถนน 4 เลน ดูเหมือนว่าแกจะมีปมกับรถทัวร์มาก เวลาเจอรถทัวร์แกก็จะพูดประมาณว่า โอ้โห รถทัวร์มาอีกละ เป็นอยู่แบบนี้ จนพวกคุณวิทย์นั้นสงสัย รถทัวร์ก็วิ่งของเขาปกติก็ไม่น่าจะมีอะไร จนแกได้มีโอกาสเล่าให้ฟังว่าทำไมแกถึงกลัวรถทัวร์ รุ่นพี่ท่านนี้ (สมมุติว่าชื่อ พี่เอ) ก็เล่าว่า ตอนสมัยเมื่อ พ.ศ. 2536 ช่วงนั้นพี่เอเพิ่งเข้ามาทำงานในกรุงเทพใหม่ๆ แล้วก็จะต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์ เพื่อที่จะกลับไปดูแลแม่ แม่แกป่วยอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัด พี่เอก็จะใช้รถทัวร์ในการเดินทางกลับบ้าน บ้านของพี่เออยู่ที่จังหวัดนึงทางภาคอีสาน ทุกสัปดาห์หลังจากเลิกงานวันเสาร์ตอน 5 โมงเย็น กว่าจะถึงหมอชิต ก็จะได้รถรอบ 1 ทุ่มทุกๆครั้ง ถึงบ้านก็ประมาณ 5 ทุ่ม เที่ยงคืน จนวันนึง หลังจากที่พี่เอเลิกงาน ก็มาที่หมอชิตตามปกติ พี่เอก็ได้ไปเจอกับผู้หญิงคนนึงเป็นคนที่เดินทางกลับต่างจังหวัดเหมือนกัน ผู้หญิงดูหน้าตาดี ตอนนั้นพี่เอก็ยังเป็นวัยรุ่นอยู่
ตอนที่เข้าแถวซื้อตั๋ว น้องคนนี้ยืนอยู่ข้างหน้าพี่เอ ซื้อตั๋วเสร็จก็ขึ้นรถคันเดียวกัน พอขึ้นรถทัวร์ น้องเขาก็เดินนำหน้าพี่เอ แล้วก็แบกกระเป๋าพะรุงพะรังขึ้นไป พี่เอก็เดินตามขึ้นไป และบังเอิญว่าน้องเขาได้ที่นั่งติดทางเดินตรงกลาง พี่เอก็ได้ที่นั่งติดทางเดินตรงกลางเหมือนกัน แต่ว่าอยู่คนละฝั่ง น้องเขาก็พยายามที่จะยกกระเป๋าขึ้นไปไว้ตรงที่เก็บสัมภาระเหนือหัว พี่เอก็อาสาช่วยยกให้ น้องเขาก็ยิ้มให้อย่างสวยและก็พูดว่า ขอบคุณค่ะ ด้วยความที่น้องก็มีน้ำใจตอบ ก็ยื่นขวดน้ำที่ยังไม่เปิดให้พี่เอ และพูดว่า พี่ทานน้ำมั๊ยคะ ตอนนั้นก็เริ่มจะสนทนาคุยกัน แต่ก็ไม่ได้คุยกันสนิทอะไรมาก หลังจากรถทัวร์ออกจากหมอชิต ก็ผ่านสระบุรี พอถึงประมาณฟาร์มโชคชัยไปหน่อยนึง พี่เอก็รู้สึกปวดท้อง จะลุกไปเข้าห้องน้ำ พี่ก็กำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่น้องคนนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกันกับพี่เอ ต่างคนต่างลุกขึ้นโดยที่ไม่ได้นัดกัน ก็ชนกัน พี่เอก็ยิ้มให้และถามว่า จะไปเข้าห้องน้ำใช่มั๊ยครับ น้องก็ยิ้มให้และก็บอกว่า จะไปเข้าห้องน้ำค่ะ พี่เอก็บอกว่า งั้น เชิญก่อนเลยครับ น้องก็บอกกลับมาว่า ขอบคุณค่ะ
หลังจากนั้นน้องก็เดินเข้าห้องน้ำไป พอรถผ่านฟาร์มโชคชัย ตรงนั้นจะเป็นมอสูงๆ (มอบันไดม้า) เป็นทางลงเขาสูงๆ และทางลงเขาสูงๆตรงนั้นก็จะมียูเทิร์น หลังจากที่ลุกชนกันไม่เกิน 3 นาที บังเอิญว่ามีรถตัดหน้าตรงยูเทิร์น รถทัวร์เกิดเบรคกะทันหัน ข้างหลังก็มีรถบรรทุกที่ลงเขามาก็เบรคไม่อยู่แล้วก็มีชนท้ายรถทัวร์อย่างแรง รถทัวร์เสียหลักลงข้างทาง เป็นอุบัติเหตุใหญ่ ผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด 30 คน เสียชีวิตคนเดียว คือน้องผู้หญิงคนนั้นที่โดนอัดเข้าที่ห้องน้ำรถทัวร์ สภาพศพนี่ดูไม่ได้เลย และจากเหตุการณ์นี้ก็ทำให้พี่เอฝังใจมาก ตรงคำว่า ขอบคุณค่ะ ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความบังเอิญหรือเพราะว่าพี่เอให้น้องเขาไปตายแทนหรือเปล่า หลังจากไปโรงพยาบาลก็ตรวจร่างกายเสร็จแล้วก็เดินทางต่อจนถึงบ้าน พี่เอก็ไม่สบายใจ และก็เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง แม่ก็ปลอบใจว่า เขาคงถึงที่ตายสัปดาห์ถัดมา ด้วยความที่แม่พี่เอไม่ค่อยสบาย พี่ก็จำเป็นจะต้องกลับมาดูแลแม่อยู่เป็นประจำในวันเสาร์ วันนั้นรถทัวร์ก็ออกจากหมอชิตตอน 1 ทุ่มเหมือนเดิม
พี่เอก็นั่งรถทัวร์ออกมา วันนั้นรถก็ว่างๆหน่อย พี่เอก็เข้าไปนั่งติดกระจก นั่งอยู่ช่วงกลางรถ นั่งหลับไป ซักพักนึง พี่เอก็จะลุกไปเข้าห้องน้ำ และก็ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือยังไง รถก็ผ่านตรงฟาร์มโชคชัยพอดี แล้วพี่เอก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่เบาะตรงข้าม ซึ่งตอนทีแรก มันไม่มีคนนั่ง พี่เอก็พยายามมอง ไม่ทันที่พี่เอจะนึกว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าทำไมคุ้นๆน้องเขาหันกลับมา ตาข้างนึงแตกแล้วพูดว่า พี่คะ ขอบคุณค่ะ จังหวะนั้นพี่เอช็อค แล้วก็วิ่งไปหน้ารถ ตะโกนว่าผีหลอก บอกคนขับให้จอดรถเลย คนขับก็ตกใจเพราะรถทัวร์ไม่เคยมีประวัติอะไร คุณใจเย็น สงบสติอารมณ์ก่อนนะ แล้วพอถึงจุดลงเวลาของรถทัวร์ พี่เอก็ขอลงตรงนั้นเลย แล้วก็นั่งทำใจจนถึงเช้าหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป พี่เอก็จำเป็นที่จะต้องกลับบ้านอีก แล้วพาหนะที่คุ้มที่สุดก็คือรถทัวร์ ตอนกลับบ้านก็จะต้องเป็นตอนหลังเลิกงาน เวลามันก็จะค่ำ แม้ว่าจะพยายามนั่งด้านหน้าติดกับคนขับแล้ว พี่เอก็จะได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลังตลอดว่าพี่คะ ขอบคุณค่ะ พี่คะ ขอบคุณค่ะ พี่เอก็ไม่กล้าหันกลับไปมอง
จนแม่ที่บ้านนอกต้องพาไปหาหลวงพ่อที่วัด หลวงพ่อก็บอกว่า น่าจะบวชให้เขา เพราะว่า คำว่าขอบคุณของเขาเนี่ย ที่เขามาให้เห็น เขาไม่ได้มาสวย เขามาสภาพเละ สภาพตอนที่เขาเสียชีวิต จนพี่เอต้องลางานบวชให้น้องเขา 15 วัน เรื่องราวมันก็ค่อยๆเบาขึ้น แต่ทุกครั้งที่ไปเจอรถทัวร์ พี่เอก็จะมีอาการกลัวรถทัวร์ไปเลย ทั้งที่รถทัวร์มันไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย จากวันนั้นจนถึงวันนี้พี่เอก็เลิกนั่งรถทัวร์ไปเลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น