ประสบการณ์หลอนที่พักเขื่อนใกล้น้ำตกเอราวัณ

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เราและครอบครัว 9 คน ได้เดินทางไปเที่ยวจังหวัดกาญจนบุรี โดยวันแรกไปถึงที่พักก็เดินเล่นและพักผ่อนกันในบริเวณที่พัก คืนแรกลูกเรานอนหลับสบายมาก ตื่นเช้ามาร่าเริง จึงเดินทางไปเที่ยวกัน โดยไปน้ำตกไทรโยคน้อย 

พอเดินทางมาถึงบริเวณน้ำตกกำลังปิดซ่อมน้ำน้อยมากซึ่งเล่นไม่ได้เลย จึงตัดสินใจแยกตัวออกมาโดยมีเรา สามี ลูก และน้องชาย แต่พ่อเราได้ทักว่า ไม่ต้องไป จะไปทำไม แต่ด้วยความที่เราอยากจะหาที่เที่ยวและไปดูสถานที่ที่เล่นน้ำได้ด้วย จึงขับรถไปถึงแยกอ.ไทรโยค มีป้ายบอกทางรถไฟสายมรณะ จึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไป ระหว่างทางขึ้นเขา ก็พบศาลถูกทิ้งไว้มากมายบริเวณข้างทาง พวกเราก็ยกมือไหว้และขับรถต่อไปจนถึงสถานีรถไฟถ้ำกระแซ พอไปถึงก็พบคนจำนวนมากรอรถไฟอยู่ เราจึงเดินเข้าไปถามว่ารถไฟไปไหน เค้าบอกนั่งไปลงสภานีถัดไปละเดินกลับมา เราจึงตัดสินใจรอรถไฟ ตอนนั้นลูกเราร่าเริงและตื่นเต้นกับการจะได้นั่งรถไฟครั้งแรกมาก พอขึ้นไปบนรถไฟ รถไฟเลี้ยวไปตามเขา

น้องชายเราบอกว่าลูกเราตกใจอะไรซักอย่าง จากนั้นก้อหน้าเสียและซึมลง พอถงสถานีถัดไปเราจึงลงกัน ลูกเราไม่ยอมเดินละ และหน้าตาไม่สู้ดีนัก จึงขี่คอสามีเดินกลับไปตามทางรถไฟที่มาเมื่อกี้ ระหว่างทางก็แวะถ่ายรูปไป เดินไป แต่ลูกเราเริ่มไม่ยิ้มละ ปกติลูกชอบถ่ายรูปมาก พอไปถึงรถเพื่อเดินทางกลับ ลูกเราก้อเงียบและมองข้างทาง ตอนนั้นเรายังไม่ได้สังเกตุนะคะ ว่าลูกผิดปกติ พอไปถึงที่พัก ก้อไปทานข้าวกันบริเวณใกล้ๆกับที่พัก ระหว่างทานข้าวลูกเรายังคงเล่นปกติ ซักพักใหญ่ เหมือนเค้าเห็นอะไร หน้านิ่งละรบกลับห้องอย่างเดียว เราจึงพาลูกกลับห้องคนเดียว ตอนเดินกลับเรารู้สึกเหมือนมีคนเดินตามหลังมา แต่ตอนนั้นเราคิดว่าคิดไปเอง ถึงที่ห้องลูกเราก็หลับค่ะ ตอนนั้นเป็นเวลา 20.00 แต่ลูกเราตัวร้อน 21.00 เราจึงปลุกลูกมากินยา หลังจากนั้นความหลอน และความสยองก็เริ่มขึ้นค่ะ ปล. ลูกเราอายุ 3 ขวบค่ะ

จากนั้นลูกเราก้ไม่นอนเลยค่ะ จนถึง 23.00 จึงปิดไฟ แต่ทำยังไงลูกก็ไม่นอนค่ะ เค้ามองแต่บนเพดาน และเหลือกตาไปมา เหมือนเบิ่งตามองอะไรซักอย่างค่ะ เราทั้งกล่อม ทั้งอะไรก็ไม่ยอมนอนค่ะ จน 24.00 ลูกเราร้องจะไปายายค่ะ จึงพาเค้าไปที่ห้องยาย เราและสามีเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง แต่เรารู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆจึงเดินกลับไปที่ห้องแม่อีกครั้ง ไปเจอลูกนอนคว่ำ แต่เงยหน้ามองเพดาน จึงตัดสินใจเอาลูกกลับห้อง พอมาถึงห้อง ลูกพูดขึ้นมาว่า เดี๋ยวน้อง...ทำบุญไปให้นะ เด่วพรุ่งนี้ไปทำบุญให้ เราก้อมองหน้าสามี คิดว่าไม่มีอะไรหรอก จึงเอาน้องนอนอีกครั้ง อยู่ลูกก็พูดว่า พ่อเดินไปตรงนั้นทำไมอะ มานี่

แต่สามีเรานอนอยู่ข้างๆลูกนะคะ ลูกนอนตรงกลาง  ที่นี้เราจึงเปิดบทสวดคาถาชินบัญชร เหมือนลูกจะหลับนะคะ แต่ซักพักก้อลืมตามองไปมองมาบนเพดานอีกเป็นแบบนี้ตลอด เราจึงเปลี่ยนมาเป็นเพลงกล่อมเด็ก แต่ลูกก็ไม่นอนค่ะ ละลุกขึ้นมาบอกว่าให้หยิบลองเท้ามาใส่ให้หน่อย เค้าจะจับเท้าหนู เราก้อตกใจค่ะ อุ้มลูกไว้ที่อก พยายามกล่อมให้ลูกนอน แต่ไม่นอนค่ะ นอนงึมงำในลำคอ ไม่ใช่ภาษาคนนะคะ เราก็ถามลูกว่าพูดอะไรนะพอเราถาม ลูกเราก็เงียบละงึมงึำออกมาตลอดค่ะ

หลังจากนั้นลูกเราก้อ ยกมือขึ้น โบกไปมา ร้องอย่าๆ เราก็กอดลูกเอาไว้ค่ะ ตอนนั้นคิดในใจแล้วเจอของดีเข้าแล้วไง พอทำยังไงลูกก็ไม่นอน จึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าทีวีค่ะ  ตอนนั้น เวลา ตี 3 แล้วนะคะ เราปวดปัสสาวะ จึงบอกลูกให้นั่งตรงเก้าอี้คนเดียว บอกว่าเดี๋ยวแม่มานะ เราจึงเดินไปเข้าห้องน้ำค่ะ แต่เราเปิดประตูห้องน้ำไว้นะคะ พอเราทำธุระเสร็จลูกก็วิ่งมาหาเราหน้าห้องน้ำค่ะ บอกหนูกลัวๆ จะไปหายาย จึงเดินไปห้องยายอีกครั้ง ละเอาลูกไปไว้ที่แม่ค่ะ แล้วเดินกลับมาจะนอน คือตอนนั้นง่วงนอนมาก คิดว่าจะให้แม่ดูต่อค่ะ เรากึ่งกลับกึ่งตื่นได้ยินเสียงคนพูดว่า "ตื่นนะ อย่าหลับ ตื่นไปดูลูก ไปช่วยลูก" เรากระเด้งตัวจากที่นอนเลยค่ะ ในห้องมีเราแค่สามีนะคะ ตอนนั้นสามีหลับ เราไม่กล้าปลุกเพราะเค้าต้องขับรถกลับค่ะ เรารีบวิ่งไปที่ห้องแม่ค่ะ ไปเจอลูกอยู่ในตักแม่ แต่ตาเหลือกมองแต่เพดานค่ะ มองไปมองมา จึงตัดสินใจอุ้มลูกกลับห้องอีกครั้งค่ะ ตอนนั้นลูกพูดกับเราว่า หนูง่วง แต่เค้าไม่ให้นอน แล้วก็ร้องไห้ค่ะ
เกริ่นก่อนว่า ลูกเราตอนเกิดมีอาการโคลิคนะคะ คือ ร้องไห้ทุกวัน ตั้งแต่ 19.00 -24.00 ของทุกวัน จนเค้า 4 เดือนอาการก็หายไปค่ะ

ขณะเกิดเรื่อง ใส่พระไว้ที่คอตลอดนะคะ ตั้งแต่ตอนนอน ช่วง 20.00 แล้วค่ะ ก่อนนอนเราก็ไหว้เจ้าที่เจ้าทางนะคะ เราก็คิดในใจค่ะบอกเค้าว่าต้องการอะไร ให้ออกมาเลย ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวมากนะคะ แต่อยากปกป้องลูก แม่เราก้อไปนั่งคุกเข้าหน้าห้องค่ะ ไปไหว้เจ้าที่เจ้าทางค่ะ ตอนตี 3 ค่ะ เราก้ออุ้มลูกไว้ที่อก ลูกมีอาการงึมงำในลำคอตลอดนะคะ พยายามบอกตามที่ลูกมองค่ะ มองลอดผ่านม่านไป ลอดประตูไป แต่ไม่เจอค่ะ แม่บอกว่าตอนเราไปออกไป ลูกพูดออกมาว่า ให้ตามเราไป ตามแม่ไปเลย ออกไปเลยค่ะ แต่แม่เราคิดว่าลูกคงจะตามเรา เลยไม่ได้สนใจค่ะ แม่เราก็ไม่นอนค่ะ ตามาหาเราที่ห้องค่ะ แต่เราก็บอกให้แม่ไปนอนค่ะ เดี๋ยวจะอยู่ดูลูกเอง ตอนนั้นใกล้จะตี 4 แล้วค่ะ จึงตัดสินใจพูดออกมาค่ะ  ว่าอย่ามาตามน้อง ให้ออกไป ให้ต่างตนต่างอยู่ค่ะ แล้วจะใส่บาตรไปให้ค่ะ หลังจากนั้น ไม่ถึง 1 นาที ค่ะ ลูกเราก้อหลับเลยค่ะ เราจึงอุ้มลูกไปนอนที่เตียงค่ะ แต่ลูกก็ผวา อยู่ 3 ครั้งค่ะ ตอนนอนลูกเรายกมือไหว้ตลอดนะคะ แบบหลับ แต่มือพนมไว้ที่อกอะค่ะ

ตอนเช้าก็ตื่นมาพร้อมลูกค่ะ กำลังพาลูกไปหาญาติๆอีกหลังหนึ่ง ลูกก็พูดขึ้นมาว่า แม่ๆ ไม่มีเลือดแล้ว ไม่มีลิงแล้ว เราตอนนั้นเก็บของอยู่ ก้อเลยลงไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าลูกค่ะ ถามว่าหนูเห็นอะไรหรอ ลูกบอกว่าเห็น ยอยักษ์เขี้ยวใหญ่ ตรงหัวมีสีขาว ละก้อทำท่าเดิน แบบใช้มือ สองข้างช่วยเดินอะค่ะ แล้วลูกก็บอกอีกว่า มีลิงด้วยนะ แต่ลิงไม่มีหางค่ะ ตอนนั่นก็เริ่มกลัวขึ้นมาอีกที จึงเอาลูกขี่หลังไปค่ะ ระหว่างเดินผ่านรถตัวเอง ลูกก็พูดว่า รถแม่สะอาดแล้ว ไม่มีเลือดแล้ว ไม่มีลิงแล้ว ละลูกก็บอกอีกว่า มีหมานอนตายตรงรถด้วยนะ แต่จริงๆ ไม่มีอะไรเลยค่ะ เราก็รีบอาบน้ำ เก็บของเลยค่ะ พาลูกไปกินข้าว พอดีที่รถพกธูปไว้ตลอดเวลาไปไหน เลยให้ลูกจุดธูปไหว้ ตรงหน้าห้องพักค่ะ ว่าหากล่วงเกินไปโดยตั้งใจ หรือ ไม่ตั้งใจก็ให้อโหสิกรรมให้ค่ะ ลูกเราก็หลับมาตลอดทางจนถึงกรุงเทพ เราก็ให้จุดธูปไหว้เจ้าที่ ไหว้พระที่บ้านอีกครั้งค่ะ เมื่อเช้า เลยให้ลูก ตัวเอง และสามีใส่บาตรไปให้ค่ะ อาบน้ำมนต์ให้ลูก วันหยุดจะพาลูกไปหาพระอะค่ะ

จบแล้วนะคะ เล่าไปขนลุกไป ไม่เจอกับตัว ไม่เชื่อจริงๆนะคะ ตอนลูกเหลือกตามอง เป็นความสยองแบบพูดไม่ถูกเลยค่ะ เค้าพยายามหลับตานะคะ แต่ได้แปปเดียว ก้อเบิกตาโพรงออกมาตลอด ตอนนี้ต้องดให้ลูกไปเที่ยวเลยค่ะ สงสัยยังเด็กเกินไป