สวัสดีค่ะดิฉันมีชื่อเล่นว่ากุ้งนะค่ะ กุ้งขออนุญาติเล่าเรื่องนี้ให้ลองอ่านดูนะค่ะ...เมื่อปีพ.ศ2551 กุ้งมีโอกาสได้ไปเที่ยวแถวพัทยาใต้ และได้เข้าพักที่โรงแรงหนึ่งใกล้ๆถนนว๊อกกิ้งสตรีสพัทยาใต้ เราได้ห้องพักชั้น15
เราก้อขึ้นเอาของไปเก้บบนห้องแต่ตอนเข้าไปในลิฟมีอยุ่ช่วงหนึ่งที่ ลิฟท์จะมาหยุดยุ่ชั้นที่2นานมากทั้งๆที่ไม่มีใครเข้าออกแต่ตอนนั่นเราก้คิดเเค่ว่าลิฟท์คงค้าง พอถึงชั้น15ลิฟท์ก้อเปิดเราก้อเดินออกไปจากตัวลิฟท์มองบรรกาศข้างนอกแล้วรุ้สึกแปลกๆๆขนลุกอากาศเย็นมากๆๆ เเล้วเราก้อรีบเดินเข้าห้องไป พอเก็บของเสดเราก้อยากลงมาเดินเล่นชมนั้นนี่ช่วงที่เราลงมาคนเดียวเราก้คิดไรไปเรื่อยๆจนลิฟมาหยุดอยุ่ที่ชั้น8ก้อมีฝรั่งกะญไทยเดินเข้ามาเราก้รุ้สึกดีใจที่มีเพื่อนในลิฟท์แต่สองคนนั้นก้ออกไปที่ชั่น3 ทำให้เราอยุ่ดีๆก้รุ้สึกวิตกกังวลอะไรแปลกๆ แล้วสิ่งที่เราคิดมันก้อเกิดขึ้นจิงๆ ลิฟท์ได้มาหยุดที่ชั้น2ประมาณ2-3นาทีซึ่งมันก้อนานนะสำหรับคนที่ยุ่ในลิฟท์คนเดียวใจเราเต้นเเรงมากๆๆ
เราก้สวดมาภาวนาในใจสักพักลิฟท์ก้อค่อยๆขยับลงผ่านชั้น2เราโล่งมากก พอลิฟท์เปิดเราก้อรีบเดินออกจากลิฟท์ด้วยท่าทางที่รีบมากจนพนักงานต้อนรับหันมามองกันหมด แต่เราก้ไม่ได้พุดอะไรกับใคร
สักพักเราเดินเล่นเสดเราก้อรีบกลับห้องประมาน01.15เราก้อรีบอาบน้ำนอน แต่อยุ่ดีๆเราก้อคิดถึงเรื่องเมื่อหัวค่ำว่ามันคืออะไร แต่เราก้อไม่ได้คำตอบอะไร จนกระทั้งเวลา04.50เราตื่นขึ้นมาเพราะปวดฉี่เราก้อรีบเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ได้ฉี่ธรรมดาเราเป็นปจด. เราไม่มีผ้าอนามัยตอนนั้นเรารีบมากไม่ได้นึกถึงเรื่องอะไรทั้งนั่น
เรารีบเดินตรงไปยังลิฟท์เพื่อลงไปข้างล่างให้เร็วที่สุด ลิฟท์ได้พาเราลงมาจนถึงชั้นที่4เราก้เริ่มนึกถึงชั้นสองขึ้นมาเราภาวนาในใจ ขอให้ลิฟท์อย่าหยุดตรงนั่นเลย แต่ผิดๆมากลิฟได้หยุดที่ชั่น2นานกว่าปกติ
หยุดอยุ่ประมาน5นาทีแล้วลิฟท์ก้อเปิดประตุ้ขึ้นโชวคำว่าโอเพนด้วยเราตกใจมาก เราก้เลยชะเง้อคอออกไปดุว่ามีใครจะเขามาไหมพร้อมกับ พูดทักทายว่า"สวัสดีมีใครไหมค่ะ" แต่ทั้งชั้นมืดเเละเงียบสนิท เราขนลุกชั่นรีบถอยหลังเข้าลิฟท์ตามเดิมรีบกดคำว่าปิดๆๆกดๆๆเท่าไหร่ ลิฟท์ก้ไม่ปิดแต่มีเสียงๆหนึ่งดังแทรกขึ้นมาว่า"แฮร่ๆๆๆ"ข้างๆหุเราดังมากกกตอนนั้นสติเราหลุดกะเจิงรีบวิ่งออกจากลิฟท์และก้อ
วิ่งไปคลำไปเจอราวบันไดเราก้วิ่งตรงลงมาพร้อมกับร้องไห้โวยวาย ลั่นโรงแรมพอเราวิ่งมาสักพักเราก้เจอรอบบี้ทางเข้าโรงแรมที่เราเช็คอินนี้เองเราก้ร้องลั่นว่าช่วยด้วยๆผีหลอกๆๆ
แล้วพนักงานชายก้วิ่งมาจับแขนเราไว้แล้วพยุงเราไปนั่งที่โซฟา เราก้อเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง
พนักงานทุกคนที่ฟังเงียบก้มหน้าและสีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปเราเลยถาม เขาว่าที่ชั้น2มีอะไร ไม่มีใครยอมพุดจนเราขอร้องเขาเลยยอมบอก...หลายปีมาแล้วมีต่างชาติเป้นผุ้ชายได้นอนตายภายในห้องห้องหนึ่งที่ชั้น2 ตั้งแต่นั่นมาผีผุ้ชายคนนี้ก้อไม่ยอมไปไหนคอยหลอกหลอนแขกที่มาพัก ใครดวงตกจิตอ่อนก้จะเจอแบบที่เราเจอ พอได้รุ้เรื่องราวเราก้ขอเช้คเอาว์ออกเลย แล้วเช้ามาเราก้ไปทำบุญให้เขาเพื่อความสบายใจของเราด้วย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น