มึงมาทางไหน มึงไปทางนั้นเลยนะ...เมื่อคนดันทะเลาะกับผี

สวัสดีครับผมแมนนะครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงครับ ประมาณตี 4 กว่าเกือบตี 5 ได้ครับ ระหว่างที่ผมกำลังจะคล้อยหลับไปนะครับ สายตาผมก็แว็บไปเห็นเงาๆ หนึ่ง เป็นเงาของผู้ชาย พิมพ์เล่าไปขนลุกไปครับ 

เงาของผู้ชายคนหนึ่ง มายืนอยู่ข้างเตียงผม ก้มหน้า ผมเห็นเขาไม่ชัดนะครับ เรื่องเสื้อผ้า รายละเอียดอื่นๆ เพราะผมปิดไฟแล้วครับ พอผมเห็นผมก็งงแปปหนึ่งครับ ใคร? เข้ามาได้ไง? คือคำถามในหัวผมครับ มันคือคำถามที่แวบเข้ามาไวมากครับ พอผมคิดเสร็จปุ๊ป เงาของผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆ เอี้ยวตัวเหมือนคนจะเอี้ยวตัวขึ้นเตียงอ่ะครับ แบบยื่นแขนไปข้างหน้า แล้วยกขาขวาเหมือนจะค่อมขึ้นบนเตียงของผมอ่ะ ความรู้สึกของผมตอนนี้มันบอกให้ลุกไปเปิดครับ แบบว่าเปิดก่อนได้เปรียบอะไรประมาณนั้น แต่อยู่ๆ ผมก็ขยับตัวไม่ได้ครับ ความรู้สึกผมเหมือนมือกับขาผมไปนะครับ แต่จริงๆ มันไม่ขยับเลยครับ พอผมรู้ว่าขยับตัวไม่ได้ ผมก็พยายามดิ้นครับ แล้วเงานั้นก็ค่อยๆ ล้มตัวลงมา จนมันนั่งค่อมผมได้ครับ ความรู้สึกเหมือนอะไรนุ่มๆ มีน้ำหนักหน่อยมาสัมผัสที่ไหล่ซ้าย เพราะผมนอนตะแคงหันหน้าไปด้านขวานะครับ 

พอผมลองเพ่งดีๆ ก็เห็นชัดเจนครับว่าเป็นเงาผู้ชาย ผมสั้น ก้มหน้าอยู่ นั่งคล่อมบนตัวผม ผมก็เลยถามว่า _ึงเป็นใคร เงานั่นก็ก้มหน้าลงมาใกล้หน้าผม แล้วก็พูดเสียงแหบๆ ว่าอะไรผมก็ฟังไม่ออก สักพักผมก็เริ่มหนัก แน่นหน้าอก เริ่มหายใจไม่ออก ผมก็เลยนึกถึงองค์พิฆเนศที่ผมบูชา กับองค์พระประธานที่อยู่บนหิ้งของผมครับ แล้วผมก็สวดบูชาองค์พิฆเนศ อยู่ 3 รอบเงานั้นก็ยังนิ่งครับ ผมก็เลยสวดอีก 2 รอบ เงาดำที่ผมเห็นตอนแรกยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จากเงาสีดำผมเริ่มเห็นเป็นสีเหลือง ผมก็เลยสวดนะโม ตามด้วยแผ่เมตตา แต่แผ่เมตตากำลังเริ่มครับ ผมก็รุ้สึกเบาขึ้น ในความรู้สึกผมตอนนั้นคือผมเหมือนลุกนั่งได้แล้ว แล้วผมก็เข้าไปกดคอของเงานั้นอ่ะครับ ผมก็ถามอีก ใครส่ง _ึงมา _ึงมาจากไหน _ึงรีบกลับไปเลยนะ แล้วเงานั้นก็หัวเราะ แล้วพูดออกมาประโยคหนึ่ง "ไอ้ลูกไม่มีะพ่อ แล้วมันก็หัวเราะ" 

ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้ติดต่อพ่อเลยครับ ว่าจะรอให้เช้าอีกหน่อย เพราะพ่อผมตอนนี้อยู่ต่างจังหวัดครับ ผมได้ยินแบบนั้นก็เลยด่าเงานั้นไปอีก _ึงเป็นใคร ใครส่ง_ึงมา แล้วมันก็พูดอะไรอีกไม่รู้คับ ผมฟังไม่ออก ผมเลยพูดต่อว่า _ึงมาทางไหน _ึงกลับไปทางนั้นเลยนะ พน. _ูเอา_ึงแน่ แล้วผมก็สวดอีก 2-3 บทครับ ผมก็เห็นเงาผู้ชายคนนั้นค่อยๆ หายไปบนพื้นห้องผม แล้วผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ที่ชารจแบตอยู่ข้างเตียง เปิดดูเวลา 05.15 น. ครับ นอนทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเงานั่นเป็นใคร ทำไมอยู่มาครึ่งปีผมเพิ่งมาเจอ บอกก่อนนะครับ หอพักที่ผมอยู่ไม่มีศาลพระภูมินะครับ แล้วขณะที่พิมพ์เล่าเนี่ยก็นอนอยู่บนเตียงในห้องนี่แหละครับ เล่นเอาซะผมตกใจเลย ดูปฏิทินวันนี้วันพระซะด้วยครับ คงต้องทำบุญสักหน่อยแล้ว เมื่อวานก็ไปทำมาแล้วนร้าผมว่า... 

เรื่องก้มีเท่านี้แหละครับ  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ เดี๋ยวมีอะไรมาอัพเดต จะอัพเดตไว้ใต้โพสนี้นะครับ ขนลุกเลย 
ขอบคุณ กลุ่มเรื่องสยองของคนเห็นผี 17/12/17